ΣΤΟ ΨΗΛΟΤΕΡΟ ΣΚΑΛΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΒΑΘΡΟΥ... ...Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥ BACKGAMMON!

Με απόλυτο  θρίαμβο της Εθνικής Ελλάδος  ολοκληρώθηκε την προηγούμενη Κυριακή το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη υπό την αιγίδα της EBIF (European Backgammon Internet Federation). Η χρυσή μας πεντάδα, αποτελούμενη από τους Χρήστο Γρούτσο, Γιώργο Αυδή, Γιώργο Κλείτσα, Στέφανο Μπονάνο και Μιχάλη Προυκάκη, πρώτευσε μεταξύ 18 εθνικών αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων, χαρίζοντας στο ελληνικό backgammon μια τεράστια διάκριση.

Το backgammon είναι το γνωστό ανά το πανελλήνιο, παιχνίδι «πόρτες» στο τάβλι, με μία μικρή διαφοροποίηση σε σχέση με το παραδοσιακό παιχνίδι, που προκύπτει από τη χρήση του «βίδου», ενός τρίτου ζαριού που χρησιμοποιείται από τους παίκτες για να πολλαπλασιάσουν την αξία του εκάστοτε παιχνιδιού, εάν εκτιμούν ότι βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση έναντι του αντιπάλου τους. Αποτελεί τη μοναδική διεθνώς αναγνωρισμένη μορφή ταβλιού, όπου διεξάγονται τακτικά, πολυάριθμα επαμειβόμενα τουρνουά, με κορυφαίες φυσικά διοργανώσεις, τα ετήσια Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, υπό την αιγίδα των αντιστοίχων διεθνών ομοσπονδιών.

A contemporary backgammon set. (Photo credit: Wikipedia)

Το πρώτο  Ευρωπαϊκό Διαδικτυακό Πρωτάθλημα, ξεκίνησε στις 15 Ιανουαρίου. Οι 18 χώρες που συμμετείχαν, χωρίστηκαν σε δύο ομίλους, απ’ όπου οι δύο πρώτες, προκρίνονταν στην κορυφαία τετράδα. O όμιλος της εθνικής, απαρτιζόταν (πέραν αυτής) από την Αυστρία, την Ιταλία, την Κροατία, τη Λιθουανία, τη Μολδαβία, την Ουγγαρία, τη Σουηδία και την Τσεχία.

Μετά  από ένα συγκρατημένα αισιόδοξο  ξεκίνημα μέχρι τα μέσα Μαρτίου, όπου η ομάδα μας κρατήθηκε ανάμεσα  στους διεκδικητές των προνομιούχων θέσεων (Αυστρία, Κροατία, Ουγγαρία, Σουηδία  και Τσεχία οι υπόλοιποι), ξεκίνησε ένα ξέφρενο σερί δεκατριών αήττητων αγώνων για την ομάδα μας, με αποτέλεσμα να ξεφύγουμε μπροστά. Έτσι, λίγες  ημέρες πριν από το Πάσχα, η πεντάδα  μας πέτυχε με σχετική άνεση τον  στόχο της, προκρινόμενη στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης! Με τη λήξη του πρώτου γύρου, η Ελλάδα τερμάτισε μακράν πρώτη, έχοντας σημειώσει 27 νίκες σε 39 παιχνίδια. Δεύτερη κατετάγη η Κροατία, ισόβαθμη των Τσέχων στις 23 νίκες, αλλά με την πρόκριση στα χέρια, έχοντας επικρατήσει με 3-2 στο μεταξύ τους παιχνίδι. Ακολούθησαν κατά σειρά, οι Σουηδία, Αυστρία, Ουγγαρία, Μολδαβία, Ιταλία, με τελευταία τη Λιθουανία.

Συνοπτικά, η ομάδα μας έχασε μόνο από  την Ουγγαρία με 3-2, ενώ ήρθε ισόπαλη 2-2 με την Ιταλία. Κατά τα άλλα, η Ελλάδα επικράτησε με 3-2 επί της Κροατίας, με 5-0 επί της ουραγού Λιθουανίας και με 4-1 επί όλων των υπολοίπων (Αυστρίας, Τσεχίας, Μολδαβίας και Σουηδίας). Από τον δεύτερο όμιλο, προκρίθηκαν οι Αρμενία και Ηνωμένο Βασίλειο.

Η πρώτη  πραγματικά μεγάλη επιτυχία, ήρθε στις 14 Μαΐου, με την πρόκριση της εθνικής  ομάδας στον τελικό. Οι διεθνείς μας  επικράτησαν του αντίστοιχου  αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος  από το Ηνωμένο Βασίλειο με 3-2, εξασφαλίζοντας ένα βαρύτιμο μετάλλιο και εποφθαλμιώντας την ενθρόνιση της χώρας μας  στο υψηλότερο σκαλί της Ευρώπης.

Η αναμέτρηση ξεκίνησε ιδανικά για την ομάδα  μας στις 4 Μαΐου, μετά την επικράτηση του Χρήστου Γρούτσου επί του Raj Jansari. Σημειωτέον ότι ο αντίπαλος  του Γρούτσου, δύο εβδομάδες αργότερα, υπήρξε ο απόλυτος πρωταγωνιστής  του London Open, όπου κατέκτησε την πρώτη θέση στο κυρίως τουρνουά, αλλά και τη δεύτερη θέση στο ειδικό τουρνουά των επαγγελματιών!

Δύο ημέρες αργότερα, το σκηνικό ανετράπη άρδην, αφού ο άγιος Γεώργιος (επίσημος προστάτης της Αγγλίας), έστω κι αν εόρταζε με το ορθόδοξο καλεντάρι, ευνόησε  τους Peter Bennet (επί του Στέφανου Μπονάνου) και Simon Barget (επί του Γιώργου Αυδή), φέρνοντας το σκορ στο 1-2. Η κατάσταση  είχε φτάσει πλέον σε οριακό επίπεδο, μια και οι Βρετανοί χρειάζονταν  πια μόνο μία νίκη σε δύο παιχνίδια  για να περάσουν στο μεγάλο τελικό.

(Photo credit: Wikipedia)

Στις 8 Μαΐου  όμως, ο Μιχάλης Προυκάκης, επεκράτησε του Gaz Tafari, εξασφαλίζοντας ότι τουλάχιστον, η σκυτάλη θα έφτανε στα πιο έμπειρα χέρια του Γιώργου Κλείτσα. Ο τελευταίος ολοκλήρωσε την ιστορική ανατροπή, νικώντας τον διάσημο Rick Janowski (επινοητή της ομώνυμης φόρμουλας και συγγραφέα), «τσεκάροντας» έτσι το εισιτήριο της ομάδας μας για τον μεγάλο τελικό. Εκεί, θα είχαμε για αντίπαλο την παλιά μας γνώριμη Κροατία, η οποία απέκλεισε την Αρμενία, νικώντας επίσης με 3-2, ενώ βρέθηκε να χάνει και με 2-0!

Ο τελικός  με την ομάδα της Κροατίας ήταν ένα πραγματικό θρίλερ που κρίθηκε  στην κυριολεξία σε ένα double match point, μεταξύ του Χρήστου Γρούτσου και του αντιπάλου του, Mislav Kovačić, που τελείωσε, ευτυχώς, για τον γιατρό από τα Τρίκαλα με 13-11, το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής.

Είχαν προηγηθεί  δύο νίκες στην αρχή, του Γιώργου  Κλείτσα και του Στέφανου Μπονάνου (επί των Nino Martinčević και Dado Martinčević  αντίστοιχα), που προϊδέαζαν μια  σαφώς ευκολότερη επικράτηση από  όσα τελικώς διαδραματίστηκαν. Πλέον, χρειαζόμασταν μία νίκη στα τελευταία  τρία παιχνίδια για να πανηγυρίσουμε  τον τίτλο. Έτσι, την Τετάρτη 22 Μαΐου πήραν τη σκυτάλη κατά σειρά οι Αυδής και Προυκάκης, με στόχο να τελειώσουν το Πρωτάθλημα. Αμ δε! Αντιμέτωποι με ένα εξαιρετικά αντίξοο ζάρι (όπως και ο Γρούτσος, άλλωστε, στο τελευταίο παιχνίδι της σειράς), υπέκυψαν αμφότεροι στους Willi Preskar και Leonardo Jerković, αφήνοντας τον... ατυχή συμπαίκτη τους να καθαρίσει την μπουγάδα.

Ευτυχώς, ο (για δεύτερη φορά, πλέον) Πρωταθλητής  Ευρώπης, θυμήθηκε τις ένδοξες μέρες  του Velden το 2009, όταν είχε κατακτήσει τον αντίστοιχο ατομικό τίτλο, κέρδισε έναν συγκλονιστικό αγώνα (βρέθηκε πίσω 2-0, 8-2 μπροστά, και 11-8 πίσω πάλι!) και χάρισε στη χώρα μας μια επιτυχία δίχως προηγούμενο. Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι την τρίτη θέση κατέκτησε η Αρμενία, επικρατώντας με 3-1 των απογοητευμένων Βρετανών.

Στον  δρόμο τους για την κατάκτηση  του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, οι διεθνείς μας κέρδισαν συνολικά τα 33 από τα 49 παιχνίδια που έπαιξαν στη διοργάνωση, επίδοση ασφαλώς αξιοζήλευτη και από τις υπόλοιπες 17 ομάδες που συμμετείχαν.

Παρά  το γεγονός ότι το συνολικό δυναμικό των ανά την Ελλάδα ασχολούμενων συστηματικά με το αντικείμενο αθλητών, μόλις και μετά βίας ξεπερνά τα εκατό άτομα, εντούτοις αυτή η  παρέα, έχει καταφέρει ήδη να φέρει  αξιοπρόσεκτες διεθνείς επιτυχίες  σε επίπεδο ατομικού και ζευγών. Ενδεικτικά να αναφέρουμε το Πρωτάθλημα Ευρώπης του Χρήστου Γρούτσου το 2009 και αυτό των Γιώργου Κλείτσα και Μάνου Μαστοράκη στα ζεύγη (doubles) το 2010. Πέραν αυτών, έχουμε δύο τρίτες θέσεις, με τον Κώστα Μητρέλη το 2011 στο μεγάλο τελικό του European Backgammon Tour και φέτος, με το Θανάση Κάτσιο, στο European Pro Championship. Σε Παγκόσμιο επίπεδο, ασφαλώς ξεχωρίζει το αργυρό μετάλλιο των Τάκη Χατζέλη και Χάρη Χρηστίδη, το 2010 στο Μόντε Κάρλο. Για να μην αναφέρουμε βέβαια, το πλήθος διακρίσεων σε διεθνή τουρνουά του European Backgammon Tour και του World Golden Circuit.

Είναι όμως πραγματικά κρίμα σε μία χώρα με τόσο μεγάλη παράδοση στο τάβλι, να υπάρχουν λιγοστοί που να ασχολούνται  με την αγωνιστική όψη του παιχνιδιού. Αναλογιστείτε τι διακρίσεις θα είχαμε στο εξωτερικό, αν μόνο ένα μικρό  ποσοστό από όσους αγαπούν  το τάβλι, αποφάσιζαν να ασχοληθούν πιο  συστηματικά...

Ο μοναδικός  φορέας που ασχολείται επισήμως με το backgammon στην Ελλάδα, είναι η αναγνωρισμένη από το κράτος, Ελληνική Ομοσπονδία Backgammon, υπεύθυνη για τις εγχώριες διοργανώσεις (Πρωτάθλημα και Κύπελλο) εδώ και έξι χρόνια. Για περισσότερες πληροφορίες γύρω από τη δράση και τις εκδηλώσεις της, μπορείτε να ανατρέξετε στην ιστοσελίδα www.bgfed.gr.